Maj
Od czego wywodzi się nazwa miesiąca maja? Może od "majenia"? Nie to słowo "maić" pochodzi właśnie od nazwy miesiąca. Maj jest nazwany od bogini Mai, matki boga Merkurego. Jako jedyny miesiąc w języku polskim wywodzi się z kalendarza rzymskiego, w którym miesiąc ten zwie się po łacinie Maiusem i jego nazwa została zapożyczona przez prawie wszystkie języki europejskie.
Jest piątym miesiącem w roku i symbolem kwiecistej i zielonej wiosny. Oczywiście na półkuli północnej, bowiem na południowej to miesiąc jesienny i aż nie chce się nam wierzyć, że jest tam naszym listopadem.
W Polsce maj, z wyjątkiem tzw. "Trzech Ogrodników" i Zimnej Zośki jest miesiącem ciepłym, ale nieraz zdarzają się nocne przymrozki. Słońce rozgrzewa zimną jeszcze ziemię, a do życia budzą się owady; między innymi natrętne muchy, złośliwe komary i atakujące gzy, ale również kolorowe motyle. A pamiętacie te chrząszcze, które łapaliśmy jako dzieci i straszyliśmy nimi szkolne koleżanki? Tak, właśnie - to chrabąszcze. Owady te mają przydomek "majowe", właśnie dlatego, że pojawiają się w tym miesiącu.
A propos chrabąszczy: czy wiecie, że jeszcze na początku XX wieku we Francji i w północnej Hesji gotowano zupę z chrabąszczy majowych? Ciekawe jaki miała smak.
W maju zieleń jest najbardziej soczysta, a łąki stają się najbardziej kolorowe. Pola zasiane rzepakiem przybierają żółty kolor.
Przysłowia polskie, związane z majem:
Maj zieleni łąki, drzewa, już i ptaszek w polu śpiewa.
Kiedy maj zimny, a w czerwcu deszcz pada, gospodarz pełne stodoły posiada.
Gdy w maju żołądź dobrze okwita, dobry rok zawita.
Jeśli w maju deszcze na dworze, to jesienią chleb w komorze.
Deszcz majowy, chleb gotowy.
Z.W.
