Plemię odciętych palców

Człowiek rodzi się z pięcioma palcami u jednej ręki ( tutaj nie odkryłem nic nowego). Wiedzą też o tym ludzie z plemienia Dali, mieszkający w Indonezji, na wyspie Nowa Gwinea. Wiedzą też, ża każdy z palców jest potrzebny. Każdy ma inne zadanie, lecz dzięki temu tworzą jedność.
Dzięki temu człowiek doskonale może wykonywać różne prace: rzucać
włócznią, oprawiać zwierzynę, gotować potrawy, czy zabijać wrogów. Kiedy zabraknie jakiegoś palca, współpraca jest zachwiana i pozostałe z palców muszą przyjmować jego funkcje.

Dokładnie identycznie jest w rodzinie. Kiedy zabraknie kogoś, życie nie jest już takie samo jak dawniej. Rodzina pozostaje bez niego, jak dłoń bez któregoś palca. Tradycja mówi, że po śmierci któregoś z członków rodziny należy obciąć sobie jeden palec. Teraz ten zwyczaj jest zakazany, ale gdzieś w głuchych ostępach puszczy jeszcze stosowany.

Wygląda to tak, że gdy umrze mąż, wszystkie kobiety z rodziny w czasie tradycyjnej "stypy" ucinają palce. Najpierw ranią sobie palec i obwiązują mocno sznurkiem, aby wypłynęła krew. Następnie jeden z członków rodziny za pomocą specjalnej gilotyny, bądź zwyczajnej siekiery dokonuje aktu amputacji. Obcięte palce spala się w ognisku, a popiół przechowuje w specjalnych miseczkach w domostwach, aby nie wpuścić do środka złych, wałęsających
się duchów.

Im więcej kikutów na rękach, tym człowiek przeżył więcej tragedii pożegnań najbliższych.

Wśród Dali obowiązywał też jeszcze jeden zwyczaj, który już raczej nie funkcjonuje. Otóż zwyczaj ten nakazywał odgryzienie przez matkę małego palca swemu nowo narodzonemu dziecku, aby pobudzić organizm maluszka do walki z chorobami i trudami życia, pomimo upływu krwi. Wierzono w to, że gdy noworodek przeżyje, to da sobie radę ze wszystkimi przeciwnościami jakie niesie życie.

Teraz zwyczaj ucinania palców jest zakazany przez władze, ale u starszych osób wciąż widoczne są jego skutki.

Poniżej zamieszczamy zdjęcia Dali, te z odciętymi palcami, jak i te wzięte bezpośrednio z ich plemiennego życia.

Z.W.