Najstarszy globus świata

Globus jest potwierdzeniem faktu, że Ziemia jest kulista i wisi gdzieś tam sobie w Kosmosie. Uważano tak w roku 1492, z którego pochodzi najstarszy znany globus. Jest to kula wykonana z tkaniny lnianej i rozciągnięta na konstrukcji z drewna. Autorami tego globusa byli Martin Behaim i Georg Albrecht Glockenthon.

Pochodzi on z tego samego roku, kiedy Krzysztof Kolumb wyruszył w swoją podróż do Indii, kierując się na zachód, przyjmując za prawdę dzieło Ptolemeusza, które oprócz (wiemy to dopiero po odkryciu Mikołaja Kopernika) błędnej teorii geocentrycznej, uważał, że Ziemia jest okrągła.

Na globusie tym oczywiście nie ma jeszcze Ameryki, za to jest wielka Eurazja. Nazywany jest "Erdapfel", czyli ziemniak, a w dosłownym tłumaczeniu też "ziemskim jabłkiem".

Niewiele młodszym globusem, prawdopodobnie z 1505 roku jest tzw. "strusi globus", wyryty na dwóch sklejonych ze sobą częściach strusiego jajka. Na tym globusie pojawiła się już Ameryka Południowa, ale nie ma jeszcze Ameryki Północnej. W jej miejsce występują tylko 2 wyspy.

Zauważyć można, że linie wyryte na tym globusie wyraźnie wskazują na wpływ twórczości Leonarda da Vinci. Oprócz łacińskich nazw kontynentów wyryto również fale, statki i potwory. Wypisano również ostrzeżenie: "HIC SUNT DRACONES", czyli po łacinie: tutaj są smoki.

W dalszych latach i wiekach globusy uzupełniano o nowe lądy, a i ich kształt zmieniał się podczas gdy udoskonalano technikę kartograficzną.

Z.W.