Zapis nutowy
Ciężko sobie wyobrazić (oczywiście nie dotyczy to profesjonalistów) jak można zapisać coś, co się słyszy, w wersji graficznej. A jednak muzyka zaczęła być zapisywana jeszcze przed VIII wiekiem. Co prawda nie znano jeszcze klasycznej pięciolinii. Muzykę zapisywano bezliniowo, a zapis służył do odtwarzania chorałów rzymskich (gregoriańskich). Znaki odzwierciedlały ruchy rąk kantora kierującego śpiewem.
Od tego się zaczęło. Potem zaczęto udoskonalać system, a teraźniejszy zapis nutowy nie różni się praktycznie niczym od zapisu stosowanego w XVII wieku. Podstawowym elementem notacji nutowej jest pięciolinia, na której (również nad nią i pod nią) umieszczamy różne znaki, takie jak: klucze, znaki chromatyczne (krzyżyk, bemol i kasownik), nuty i pauzy, metrum, oznaczenia tempa, dynamiki i artykulacji, frazowanie i inne.
Wszystko to składa się na to, aby muzyka była wiernie zachowana. Do tego dochodzi jeszcze talent i emocje instrumentalisty, a utwór zapisany, wiernie zostanie odtworzony.
Poniżej zamieszczamy różne sposoby zapisów nutowych, a także inne zdjęcia związane z notacją muzyczną.
Z.W.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz